🖊 Według nauki Kościoła katolickiego – pożądliwość jest skutkiem grzechu pierwszych ludzi, jest stałą skłonnością człowieka do grzechu. Skłonność ta wyraża się szczególnie w troistej pożądliwości, którą pierwszy list św. Jana określa jako pożądliwość ciała, pożądliwość oczu i pychę tego życia (por. 1 J 2,16). Pożądliwość jest ściśle związana z rozerwaniem jedności z Bogiem poprzez grzech, wskutek czego w głębi człowieka powstała pewna pustka (brak), którą człowiek próbuje zapełnić na różne sposoby.

„Trojaka pożądliwość (odpowiada) owym uszczerbkom, brakom i ograniczeniom, które pojawiły się wraz z grzechem. Pożądliwość tłumaczy się brakiem. Brak zapuszcza jednak swe korzenie w pierwotnej głębi ludzkiego ducha”. (Jan Paweł II, Mężczyzną i niewiastą stworzył ich)

Oddając się pożądliwości szukamy szczęścia w tym, co tak naprawdę nie może nam go dać. Prowadzi to do smutku, do jeszcze większego pożądania, do jeszcze większego głodu…

Szczególnie niebezpieczna jest pożądliwość w małżeństwie. Małżeństwo jest wzajemnym obdarowywaniem, wzajemnym oddaniem się osób. W tym się przejawia prawdziwa miłość, że życie swoje oddaje się za inną osobę.
Żeby zaś coś dać w darze, trzeba najpierw samemu to posiadać… żeby ofiarować siebie innej osobie, trzeba najpierw „posiadać” siebie.

Pożądliwość zaś, w szczególności pożądliwość ciała, sprawia, że człowiek nie panuje do końca nad sobą.
Uderza to wszystko w wolność osoby, a nieraz poprzez wstyd i ukrywanie się – w prawdę. Miłość zaś, aby się rozwijać potrzebuje wolności i prawdy.

Pożądliwość widzi w drugiej osobie, szczególnie w jej ciele, wyłącznie przedmiot użycia, zaspokojenia swojego pragnienia. Zdarza się, że niektórzy nazywają taką postawę „miłością”, lecz jest ona przeciwieństwem miłości.

Poniżej trzy wybrane przez nas cytaty Pani dr Wandy Półtawskiej, które dobrze pokazują to, jaka powinna być prawdziwa miłość i postawa człowieka, który kocha:

💞 „Karol Wojtyła jako Jan Paweł II mówił do młodych w Paryżu (cały jego pontyfikat to jest lekcja dla ludzi, jak kochać piękną miłością), jak mają obcować ze sobą. Na dwóch filarach – podziwu i czułości.
Adam ma podziwiać Ewę. Podziw to zupełnie coś innego niż pożądanie. To jest uniesienie duchowe, a pożądanie jest reakcją cielesną, która chce przywłaszczać, posiadać”. (Uczcie się kochać)

💞 „Pożądanie samo siebie nasyca i nie pozostawia w człowieku niczego, oprócz nieraz poczucia winy, frustracji i nawyku. Natomiast wzruszenie, uniesienie, które jest podziwem i wdzięcznością, łączy ludzi. Przekształcenie pożądania w uniesienie i bezinteresowną czułość jest zadaniem każdego człowieka”. (Genealogia Divina)

💞 „Pożądanie można przemienić w czułość, która jest znakiem bezinteresownej życzliwości i miłości. Czułość ochrania i troszczy się o osobę kochaną. Podniecenie można zamienić w rodzaj uniesienia, w radość pełną wdzięczności za dar miłości, za to, że chcesz być przy mnie i dla mnie”. (Eros et Juventus)

Tylko prawdziwa miłość może zaspokoić głód serca… Miłość, która nie polega na zapełnianiu pustki wewnętrznej poprzez branie, lecz na oddaniu swojego życia, ofiarowaniu się w darze dla drugiej osoby. Tu właśnie uwidacznia się paradoks miłości objawionej w chrześcijaństwie.

„Bo kto chce zachować swoje życie, straci je; a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je. Cóż bowiem za korzyść odniesie człowiek, choćby cały świat zyskał, a na swej duszy szkodę poniósł?” Mt 16, 25-26

Do takiej miłości potrzebna jest łaska i ciągłe czerpanie ze Źródła.