🖊 Podczas omawiania różnych aspektów miłości w naszym cyklu pisaliśmy przy różnych okazjach o różnicach między płcią męską i żeńską. I choć niosą one często ze sobą problemy we wzajemnym zrozumieniu, to mają też drugi piękny aspekt – powodują, że możemy się wzajemnie uzupełniać Człowiek powinien się tym faktem zachwycić i podziwiać w drugiej osobie właśnie tę odmienność. Trzeba zaakceptować także to kim się jest jako mężczyzna lub kobieta i nie dążyć do tego, by być takim samym, „dorównać” tej drugiej płci. Warto się tym zróżnicowaniem zachwycić i podziwiać tę drugą płeć, za to czego się nie posiada. 🌷

Współcześnie widoczna jest „chęć dorównania” mężczyznom w formie feminizmu. W encyklice „Evangelium vitae” Jan Paweł II przeciwstawia temu „nowy feminizm”:

„W dziele kształtowania nowej kultury sprzyjającej życiu, kobiety mają do odegrania rolę wyjątkową, a może i decydującą, w sferze myśli i działania: mają stawać się promotorkami «nowego feminizmu», który nie ulega pokusie naśladowania modeli «maskulinizmu», ale umie rozpoznać i wyrazić autentyczny geniusz kobiecy we wszystkich przejawach życia społecznego, działając na rzecz przezwyciężania wszelkich form dyskryminacji, przemocy i wyzysku. Przypominając słowa końcowego orędzia Soboru Watykańskiego II i ja zwracam się do kobiet z naglącym wezwaniem: «Pojednajcie ludzi z życiem». Jesteście powołane, aby dawać świadectwo prawdziwej miłości — tego daru z siebie i tego przyjęcia drugiego człowieka, które dokonują się w sposób szczególny we wspólnocie małżeńskiej, ale które muszą stanowić istotę każdej innej więzi między osobami.

Doświadczenie macierzyństwa wyostrza w was wrażliwość na bliźniego, ale zarazem obarcza was wyjątkowym zadaniem: «macierzyństwo zawiera w sobie szczególne obcowanie z tajemnicą życia, które dojrzewa w łonie kobiety. (…) Ten jedyny sposób obcowania z nowym kształtującym się człowiekiem stwarza z kolei takie odniesienie do człowieka — nie tylko do własnego dziecka, ale do człowieka w ogóle — które głęboko charakteryzuje całą osobowość kobiety». Matka bowiem przyjmuje i nosi w sobie innego człowieka, pozwala mu wzrastać i czyni mu miejsce w swoim wnętrzu, szanując go w jego inności. 🤱 Dzięki temu kobieta pojmuje i uczy innych, że ludzkie relacje są autentyczne, jeśli się otwierają na przyjęcie drugiej osoby, akceptowanej i kochanej ze względu na godność, którą nadaje jej sam fakt bycia osobą, a nie inne czynniki, jak na przykład przydatność, siła, inteligencja, uroda, zdrowie. Taki jest najważniejszy wkład, jakiego Kościół i ludzkość oczekują od kobiet. Stanowi on nieodzowną przesłankę prawdziwej odnowy kultury”.

_______________

Mężczyzna i kobieta są niejako komplementarni. W obliczu drugiej płci możemy w pełni zrozumieć samych siebie – to kim jesteśmy, jacy jesteśmy i jakie jest nasze powołanie. Jan Paweł II w „Mężczyzną i niewiastą stworzył ich” tłumaczy „osobotwórczą” funkcję płci: „kobiecość niejako odnajduje siebie w obliczu męskości, podczas gdy męskość potwierdza się przez kobiecość”. 👫

Tak samo jak w małżeństwie tak i we wspólnotach, i w różnych grupach będzie widoczne wzajemne uzupełnianie się. Wszyscy się różnimy, mamy inne zdolności i możemy stać się dla siebie wzajemną pomocą poprzez ofiarowanie tego, czego brakuje innym.